„Dżuma” powróciła do Polkowic. To najcenniejsza pamiątka miasta

XVII-wieczny obraz z kościoła św. Michała Archanioła wrócił po konserwacji na swoje dawne miejsce. To jedna z najcenniejszych pamiątek po epidemii dżumy, która nawiedziła Polkowice latem 1680 roku.

Obraz nazywany potocznie „Dżumą”, przedstawia historię działań, jakie miasto podjęło w warunkach walki z szalejącą epidemią. Są na nim takie elementy, jak np. ślubowanie złożone przez radnych świętemu Sebastianowi, patronowi chroniącemu od dżumy, obóz wybudowany poza miastem dla niezarażonych mieszkańców Polkowic, sylwetki księży, mieszczan i rzemieślników, a nawet ciała zmarłych na dżumę.

Namalowano na nim także jedną z najstarszych panoram naszego miasta. Przywrócenia obrazu do stanu jego pierwotnej świetności, podjęło się małżeństwo krakowskich konserwatorów sztuki – Gaja i Igor Zamoyscy. Odsłonięcie odrestaurowanego obrazu było wielkim wydarzeniem zarówno dla lokalnej parafii, jak i dla całej społeczności Polkowic. Wzięli w niej udział m.in. ks. Piotr Wawrzynek, biskup pomocniczy Diecezji Legnickiej, Łukasz Puźniecki, burmistrz Polkowic – inicjator odnowienia obrazu, przedstawiciele polskiego parlamentu, samorządowcy oraz mieszkańcy Polkowic.

-Odrestaurowanie obrazu, którego losy wiążą się z epidemią dżumy czy ślubowania wierności świętemu Sebastianowi w 1680 roku, to jedne z najważniejszych wydarzeń w dziejach naszego miasta. Od początku kibicowałem tej renowacji, która przywróciła do doskonałego stanu jedną z najcenniejszych pamiątek naszej historii – mówi Łukasz Puźniecki, burmistrz Polkowic.

XVII-wieczne dzieło nieznanego malarza, którego nazwa oficjalna brzmi „Obraz Dziękczynny z Chrystusem panującym”, odsłonięto na Wielkanoc 1683 r., a więc niespełna trzy lata od tragedii, jak nawiedziła Polkowice. Stąd jego wartość jako świadectwa historycznego, jest uważana przez niektórych historyków za nieporównywalnie większą, niż np. niektórych źródeł pisanych.

Obraz odnowiono po raz pierwszy w roku 1827, a następnie w roku 1970. Wówczas to dokonano na nim największych zniszczeń i ubytków. Przed ostatnią renowacją obraz wisiał w prezbiterium kościoła. Teraz umieszczono go w kaplicy św. Anny, gdzie prawdopodobnie znajdował się zaraz po jego namalowaniu.

MATERIAŁ PARTNERSKI

Ryszard Flisiewicz

Udostępnij na FB